Ο πρώτος από τον δέκατο απέχουν 2,5 δέκατα (!)


Morbidelli και Zarco κατέστησαν σαφείς τις προθέσεις τους από χθες…

Οι μηχανικοί του Fabio αντιμετωπίζουν τους πρώτους πονοκεφάλους του να θεωρείσαι «φαβορί»…

Ο Pol δίνει μια άτυπη μάχη με το πορτοκαλί περιβάλλον, το οποίο έχει στρέψει επιδεικτικά την προσοχή του στον πολλά υποσχόμενο Binder αλλά και στον Oliveira. Ο Poncharal προσφέρει μοναδικές υπηρεσίες στην ΚΤΜ, ωστόσο τα έχει βρει «μπαστούνια» με τον Lecuona που πολλάκις «κάνει τα δικά του»…

Ο «γέροντας» δίνει την δική του μάχη εντός των τειχών της Yamaha. Το ότι ο Jarvis έχει βγει στα μικρόφωνα το τελευταίο 15μερο περισσότερες φορές από την τελευταία διετία (και μάλιστα αμυντικά) δείχνει ότι μάλλον βιάστηκαν κάποιοι να ξεγράψουν τον ιταλό αναβάτη.
Υπήρχε λόγος που πάλευε με τα τιμόνια.
Το ότι στο Brno έχει αναγκαστεί η Yamaha να αναθέσει τη μια μοτοσυκλέτα στους τεχνικούς της και την άλλη στο επιτελείο του Valentino αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές (και τις διαμαρτυρίες του Vale την τελευταία διετία)...
...Και ο ρόλος του νεαρού γερακιού – μηχανολόγου David Munoz φαίνεται πως φέρνει τα πάνω – κάτω για τους μπλε.
Θα δείξει η συνέχεια. Πάντως, στο FP3, ο δόκτωρ και το επιτελείο του ενήργησαν με μια πρωτόγνωρη ηρεμία (σε σχέση με την περσινή χρονιά) και στο τελευταίο κυριολεκτικά δευτερόλεπτο ξεκίνησε τον έσχατο και ταχύτερο γύρο του που τον κατέταξε πέμπτο (ενώ ήταν εκτός δεκάδας).

Ο Mir, εκ των πραγμάτων (αλλά και λόγω ταλέντου), αποτελεί το νούμερο ένα της Suzuki, δεδομένου του γνωστού τραυματισμού του Rins. Ο τελευταίος έχει υπερβεί εαυτόν, επιτυγχάνοντας χρόνους αξιόλογους στα όρια της δεκάδας. Ο Brivio είναι ένας ικανοποιημένος team manager δεδομένων των περιστάσεων.

Καθόλου ευχαριστημένος είναι ο Gigi Dall’Igna...
Ένας από τους σπουδαιότερους μηχανικούς – σχεδιαστές της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας πήρε στα χέρια του μια προβληματική Ducati και την μετέτρεψε σε όπλο μοναδικό.
Η συνήθης πολυκοσμία στην κεφαλή της Corse, οι αντικρουόμενες απόψεις και η ενίοτε επικρατούσα τρικυμία εν κρανίω των ιθυνόντων σε περιόδους μεταγραφών έχει καταδικάσει το εργοστάσιο σε μόνιμο δεύτερο.
Επίμαχο σημείο τριβής: το κόστος.
Η Audi τράβηξε την πρίζα και οι αναβάτες θα πρέπει να το υποστούν. Από τον χορό των εκατομμυρίων των προηγούμενων ετών μετακύλυσαν το κόστος σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες.
Ένα αποκαλυπτικό άρθρο της Gazetta Dello Sport καταγράφει την ασυνέχεια λόγων και έργων των στελεχών της διοίκησης των κόκκινων, αλλά και των επιλογών που προηγήθηκαν και ταλαιπωρούν το «σήμερα»...
Οι παλινωδίες, οι καθυστερήσεις, η έλλειψη τόλμης σε αποφάσεις και τα ... 12 εκατομμύρια ευρώ που ακόμη «γλεντάει» ο Jorge συμπληρώνουν την εικόνα του παράδοξου: αγωνιστική ομάδα που διαθέτει το όπλο και δεν υπάρχει κάποιος να τραβήξει την σκανδάλη.
Η περίπτωση Dovi αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα της επικρατούσας κατάστασης. Ακόμη και εάν επιτύχει φέτος είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα παραμείνει.

Αναλόγως του προγράμματος που ακολούθησαν χθες, οι αναβάτες βελτίωσαν σήμερα τους χρόνους τους άπαντες από μισό έως ένα δευτερόλεπτο (πλην του Oliveira που έπεσε στην γρήγορη προσπάθειά του), συνηγορούσης και της θερμοκρασίας του προβληματικού ασφαλτοτάπητα που ήταν σχεδόν 10 βαθμούς Κελσίου ψυχρότερος της Παρασκευής.

Οι αναβάτες, μηδενός εξαιρουμένου, διαμαρτύρονται για την παλαιότητα του τάπητα, ο οποίος γλιστρά επικίνδυνα και δεδομένων των bumps η οδήγηση μετατρέπεται σε ρώσικη ρουλέτα. Δι’ ενός στόματος όλοι υποστήριξαν ότι τα bumps δεν θα ήταν πρόβλημα εάν δεν γλιστρούσαν.

Traction control και engine brake έχουν τον πρώτο λόγο. Οι κομπιουτεράδες ακροβατούν και οι αναβάτες χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου.

Και το (γκραν γκινιόλ) έργο συνεχίζεται...